وبلاگ جاذبه های گردشگری
» جاذبه های گردشگری و تاریخی ، فرهنگی سیرجان
سیرجان در میان کوههای مرکزی و کوههای شرقی زاگرس در 175 کیلومتری جنوب غربی کرمان با ارتفاع 1766 متر از سطح دریا واقع شده است.سیرجان یک شهر و مرکز شهرستان سیرجان ، استان کرمان ، ایران است. طبق سرشماری سال 2016 ، جمعیت آن 324103 نفر در 95357 خانوار بوده است. سیرجان است
اراضی کم و یکنواخت دشت کویر در غرب و دشت قطیبه در شرق این شهر بین سیرجان و بافت واقع شده است. آب و هوای سیرجان نیمه بیابانی است. سیرجان شامل 2 بخش به نام های "پاریز" و "مرکزی" ، 4 شهر "پاریز" ، "زید آباد" ، "سیرجان" ، "نجف شهر" و 10 منطقه روستایی است. این شهر دومین شهر پرجمعیت در استان کرمان است و به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص و واقع شدن در تقاطع جاده های یزد - هرمزگان و کرمان - فارس ، با وضعیت تجاری قابل توجه ، یکی از مهمترین شهرهای این استان است. کارخانه ها ، منابع معدنی و تعداد زیادی قنات و زمین های حاصلخیز حفر شده است.
اقتصاد سیرجان به عشایر وابسته است. کشاورزی و فرآورده های دامی ، صنایع دستی و قالی بافی ، تبدیل سیرجان به منطقه ویژه اقتصادی و راه اندازی فرودگاه موجب رونق زیادی برای زمینه های اقتصادی این شهر شد.
این شهر صاحب یکی ازانواع آسیاب بادی به نام پیپ است که با نام شناخته می شود . بناهای این شهر بر اساس قدمت سیرجان ، منعکس کننده بسیاری از دوره های تاریخی ایران است.
قبایل مختلفی در سیرجان زندگی می کنند که بیشتر آنها به فارسی صحبت می کنند ، اما عشایر در این منطقه به ترکی صحبت می کنند. مذهب مردم در سیرجان شیعه است.
شکل لوله سیرجان بادگیر (Chopoghi Wind-Catcher) قسمت باقیمانده خانه قدیمی متعلق به خانه آقا سید علی اصغر رضوی (یکی از پزشکان سیرجان) مربوط به دوران پهلوی و ترکیبی از معماری و صنعت است که در ایران بی نظیر است معماری به دلیل ارزشهای فرهنگی و هنری.
سید محمد شجاعی که معمار این ساختمان بود با الهام از دودکش کشتی های قدیمی این نوع بادگیر را در سقف این خانه کویری ساخت.
نمای لوله به شکل باد از ویژگی های خاصی برخوردار است زیبایی آن نه تنها به دلیل فرم خاص بادگیر است ، بلکه بدنه خارجی نیز با قسمت های کوچک آجرهای هندسی شش ضلعی تزئین شده است.
این بادگیر معمول نیست ، مانند مکعب دیگر بادگیر و مجموعه ای از لوله های لوله ای شکل (لوله هایی با خم شدن زانو) است که با آجر و ملات ساخته شده است. ورودی های این لوله به صورت بادگیر از چهار طرف باز شده و در فضای مستطیل شمال شرقی خانه با شبکه های هندسی و منظم در زیر باد قرار گرفته اند.
هوای اطراف با عبور از این کانالها از دو طرف مختلف بادگیر به داخل خانه هدایت می شود و با برخورد هوا با آبها فضای خانه خنک می شود.
یخدان های دوقلو
که از آن ها به عنوان منحصر به فردترین یخدان های دو قلو نام برده می گردد، در سیرجان قرار دارند. یخدان توسط افراد خیر ساخته شده اند و در قدیم یخ مصرفی مردم را تامین می کردند. این بنا دارای دیوارهای بلند و مخازن یخ بوده که از خشت خام و ملات گل ساخته شده است. اهالی سیرجان در فصل زمستان مخزن یخدان ها را از یخ پر کرده و با بستن درب ها و روزنه ها، در فصل تابستان از یخ آن استفاده می کردند.
آرامگاه میر زبیر سیرجان
در شرق روستای شریف آباد از توابع دهستان سعادت آباد سیر جان در کنار قبرستان روستا واقع شده است.آرامگاه میر زبیر سیرجان به صورت مربعی به ابعاد خارجی 9 و داخلی 7متر با قلوه سنگ وملاط گچ ساخته شده است. ارتفاع بنا ازکف تا زیرگنبدکه اکنون فرو ریخته حدود 8متر است. صورت بنا در ارتفاع 4 متری به هشت ضلعی و سپس باکاربندی به دایره تبدیل شده و گنبد روی آن استوارشده است. فضای داخلی بنا دار ای تزئینات وکتیبه های متعددی است که هر کدام در نوع خود از زیبائی های منحصر بفردی برخوردار می باشند.
قلعه سنگ سیرجان
قلعه سنگ سیرجان مربوط به دوره ساسانیان، دوران های تاریخی پس از اسلام است و در 7 کیلومتری جنوب شرقی سیرجان واقع شده و این اثر در تاریخ 24 شهریور 1310 با شمارهٔ ثبت 53 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
باغ سنگی باغی مرموز است که به هیچ باغ دیگری شباهت ندارد. تنه های غیر مثمر ، درختان خشک ، بلند و کوتاه با فاصله منظم از یکدیگر و بدون ریشه در خاک باغ وجود دارد.از زیباترین جاهای دیدنی سیرجان باغ سنگی در روستای میاندوآب دهستان بلورد و در کیلومتر 40 جنوب شرقی سیرجان واقع شده است. این باغ زیبا توسط پیرمردی لال و ناشنوا به نام درویش خان اسفندیارپور بنا شده است. به گفته اهالی، داستان غریبی را از سختی ها و ظلم هایی که بر پیرمرد گذشته، بیان می نماید.
سنگهای بزرگ و ریز به طور نامنظم از شاخه های درختان با سیم های ضخیم و طناب های بلند و محکم به عنوان نماد میوه های خشک درختان ساخته شده توسط درویش خان به جای باغ واقعی از دست رفته خود ، آویزان شده اند . در مورد موجودیت این باغ در سال 1340 شمسی ، درویش خان اسفند یارپور ، یکی از کشاورزان و زمینداران این منطقه ، بسیاری از زمین های خود را در جریان اصلاحات ارضی از دست داد ، سپس باغ خود را به دلیل اعتراض به اصلاحات ارضی با سنگ تزئین کرد
درویش خان تمام سالهای عمر خود را برای ساخت این باغ صرف کرد و از فنون خاصی استفاده کرد که با مرگ وی به خاک سپرده شد. به دار آویختن هر سنگ و ساختن هر درختی که چندین سال به طول انجامید برای درویش خان معنی خاصی داشت به طوری که اگر اتفاق جدیدی در زندگی او رخ داد ، او یک درخت سنگ جدید ساخته بود.
به عنوان مثال ، او هنگامی که نوه اش سرباز شد یک سنگ منحنی مانند سر تراشیده را بر روی درخت آویزان کرد و او بر اساس تفکر جدید خود در مورد یک روز خاص ، درخت دیگری ساخت. زندگی درویش خان و باغ سنگلاخی او دو بار توسط پاویز کیمیایی به تصویر کشیده شده است. جنازه درویش خان در سن 90 سالگی در باغ سنگلاخی خود به خاک سپرده شد.
آرامگاه شاه فیروز سیرجان
در فاصله 14 کیلومتری جنوب شرقی سیرجان بر فراز صخره ای از سنگ سبز تیره به ارتفاع 30 متر واقع شده و در محل به شاه فیروز معروف است . بنای این آرامگاه عبارت است از یک بنای هشت ضلعی که بقایای قبری در کف آن به جا مانده است . با توجه به شیوه معماری به نظر می رسد مه این بنا متعلق به دوره ایلخانی میباشداین بنادرفاصله پنج کیلومتری جنوب شرقی قلعه سنگ سیرجان درنزدیکی روستای وحدت آباد برفراز صحره ای ازسنگ سبز تیره به ارتفاع 30مترواقع شده ودرمحل به نام شاه فیروز معروف است.
مسجد جامع عضدی سیرجان
در 20 کیلومتری جنوب شرقی سیرجان، در منطقه سیرجان قدیم واقع شده و به نظر می رسد که همان مسجد معروف عضدالدوله باشد که مقدسی در توضیح آن نوشته : سیرجان، دو بازار کهنه و نو دارد . در میان دو بازار، مسجد جامعی وجود دارد . عضدالدوله، گلدسته های شگفت آوری در میان آن برپا داشته . بر بالای گلدسته های آن، دستگاهی پیچیده و چوبین نهاده که بخشی از آن همواره درحال چرخیدن است . در این محل، خرابه های بنایی آجری برجای مانده که در آن، علاوه بر پایه ستون های سنگی، بقایای قطعات سنگ مرمر و سنگ آهک منقور به کتیبه هایی مشهود است .
گلیم شیرکی پیچ پیچ سیرجان
گلیم یکی از قدیمی ترین صنایع دستی ایران است و اسناد تاریخی ثابت می کند که این اثر به بیش از پنج هزار سال پیش باز می گردد. گلیم در اصل بافتهای تخت است که بدون استفاده از گره ساخته می شود ، اما طبق دائرالمعارف کلمه دهخدا از آن به عنوان لباس نیز استفاده می شود.
گلیم بیشتر سالها پیش حرفه عشایر به ویژه در مناطق جنوبی ایران بوده است. سیرجان ، شهری در جنوب استان کرمان ، اکنون به گلیم هایش معروف است. کیفیت بالا و نوآوری در الگوها و رنگهای گلیم سیرجان منجر به ثبت این شهر به عنوان شهر جهانی گلیم دستبافت توسط شورای جهانی صنایع دستی شد. بر خلاف گلیم های معمولی ، شیرکی پیچ یا گلیم سوزانی سیرجان که شهرت این شهر را به دست آورد ، گره های گره خورده است و واسطه ای بین فرش و گلیم محسوب می شود. اعتقاد بر این است که آنها هنگام ورود طوایف افشار و بوغاچی به کرمان و بعداً در زمان سلسله افشارید اختراع شده اند. در مورد نامگذاری این گلیم ها نظریه های زیادی وجود دارد. یکی اینکه Shiriki Pich پوششی برای اسب است که به اولین کاربرد آن اشاره دارد.
از طرف دیگر ، "پیچ بافی" نوعی گلیم است ، و "شیرکی" می تواند به نوعی گره شیرکی اشاره داشته باشد که دو گره است ، یا می تواند نشان دهد که محصول توسط دو نفر بافته شده است. مانند بسیاری دیگر از گلیم ها ، آنها توسط نخهای پشمی بافته می شوند. دستگاه بافندگی بافندگی فرش بافندگی فرش و تکنیک آن به روش بافندگی فرش است. دو گره اصلی برای گلیم های سیرجان وجود دارد ، یکی "ماتن" و دیگری "عبدوزی".
در این بافته ها ، برخلاف سایر گلیم ها ، پود نقشی در ساخت الگوها ندارد اما این بسته بندی ها هستند که آنها را ایجاد می کنند. این گلیم بندرت بر اساس الگوی پیش ساخته بافته می شود. می توان گفت که تقریباً تمام گلیم های سیرجان بی نظیر هستند و دو قطعه مشابه یافت نمی شود. زمینه ها بیشتر کرم ، سفید شیری ، قرمز ، آبی و آبی تیره است. توصیف این بافت های باورنکردنی دست می تواند با کلمه "Hessi Baf" یا بافت پر شور انجام شود ، زیرا روحیه و احساسات بافندگان ، که زنان عشایری هستند ، حتی در انتخاب رنگ آنها در هنگام تولید تأثیر می گذارد.
نقش و نگارها در رنگ های متنوعی وجود دارند. از انواع سبز ، زرد ، صورتی و آبی برای ساخت نقوش هندسی و نیمه انحرافی و نقوش ماهی ، زرافه ، و پرندگانی مانند لک لک ، گنجشک ، طاووس و غیره استفاده می شود. به ندرت می توان دشت گلیم سیرجان را پیدا کرد و بدون هیچ گونه نقوش رنگدانه های گیاهی و حیوانی مانند کرم Cochineal و Vermilion با اکسیدهای فلزات مخلوط می شوند تا نخ ها را رنگ کنند. "گل و گودانی" ، "شی كله" ، "كوه پنج" ، "باندی لوزی" ، "خشتی" یا "قلبی" و گل جعفری از رایج ترین نقوش گلیم های شیركی پیچ هستند. امروزه علاوه بر ساخت کیف ، روکش صندلی و دیوار آویز ، به دلیل محبوبیت بین المللی ، صادرات مهم غیرنفتی ایران محسوب می شوند.
پته ، مسقطی ، پسته و پشمک نیز از دیگر خوراکیهای این شهر می باشد.
